در انتظار رویایی دیگر

 

من به چشم خود دیدم

 

دخترک زمستان را

 

که پشت کوهی از برف خانه داشت

 

ماه در چشمانش می درخشید

 

اما رفت

 

رفت و مرا

 

در انتظار رویایی دیگر

 

تنها گذاشت

 

 

​​​​​​فاطمه حیدری (رضوان)

خداحافظی مکن

 

 

خواننده : سالار عقیلی

شاعر : محمدرضا یار

آهنگ ساز : ابوالفضل صادقی نژاد

به یاد استاد محمدرضا شجریان 

 

متن شعر :

 

این گونه آفتاب را خداحافظی مکن

با این دل خراب خداحافظی مکن

فرصت بده که تشنگی ام برطرف شود

می میرم از سراب خداحافظی مکن

شمع رخت چراغ شب خانه ی من است

ای شمع من بتاب خداحافظی مکن

این راه انتهایش آتش گرفتن است

برگرد آفتاب خداحافظی مکن

آرام تر مگر که به خاطر سپارمت

این گونه با شتاب خداحافظی مکن

مه غلیظ زمستانی

 

در پس این شب تاریک و دود آلود تنها دستان توست که می تواند غبار را از تن سیاهی بتکاند.آب در گلوگاه شب قندیل بسته.ماه پشت پرده ی نازک ابر پنهان است.این مه غلیظ زمستانی مرا به غربت لحظه هایم می برد،اما حضور تو حس غریبم را کم رنگ می کند.کوچه ها هنوز هم صدای آهنگین قدم هایت را به خاطر دارند.کاسه ی آب را با چند گلبرگ سرخ پشت سرت ریختم،کوچه بوی گل گرفت...اما هنوز چشم انتظارم

 

فاطمه حیدری (رضوان)

دیده ی روشن بین

لوح تقدیر

 

 

 

 

دزدگیر به دلیل همکاری با پلیس لوح تقدیر دریافت کرد.

 

 

فاطمه حیدری (رضوان)

غزل

 

 

خواننده و آهنگ ساز : مهدی یغمایی 

شاعر : استاد محمد علی بهمنی

 

متن شعر :

 

امشب غزل مرا به هوایی دگر ببر

تا هر کجا که می بردت بال و پر ببر

تا نا کجا ببر که هنوزم نبرده ای

این بارم از این زمین و زمان دورتر ببر

اینجا برای گم شدن از خویش کوچک است

جایی که گم شوم دگر از هر نظر ببر

آرامشی دوباره مرا رنج می دهد

نگذار در سکوتمو سوی خطر ببر

دارد زبان زخم دلم بسته می شود

بازم به میهمانی آن بیشتر ببر

خود را غزل به بال تهی گر سپرده ام 

هر جا که دوست داری هم امشب به من ببر 

تا طلوع بهار

 

از آغوش پر مهر پاییز

 

یک بغل برگ های رنگارنگ نصیبم شد

 

و از کوله بار سرد زمستان

 

مشتی شعر سپید

 

تا طلوع بهار چند ساعت راه است

 

 

فاطمه حیدری (رضوان)

به جستجوی هفده سالگی

 

بعد از این همه سال

 

برگشته ام به همان کوچه

 

به جستجوی هفده سالگی ام

 

و همان نامه ی مچاله

 

 

محمدرضا عبدالملکیان​​​​​​​​​

به اینک بیا

 

 

 

 

کجای جاودانگی پرسه می زنی ؟

به اینک بیا،نبودنت اکنون را می آزارد.

 

 

مراد علی پیرگزی