چشمه اربعین

شهسوار عشق

 

ان چشم ها که شرم در ان ناگزیر بود

تصویری از حماسه درون حریر بود 

در نینوا درخشش ان چهر پر فروغ 

چون رویش ستاره کنار کویر بود 

وان پرتو ملایم و مهتابی وقار 

در چهره اش چو هاله ماه منیر بود 

تاریخ شاهد است که ان شهسوار عشق 

ازاده ای به عشق برادر اسیر بود 

با مشک تشنه کام برون آمد از فرات 

سیراب شد و لیک ز باران تیر بود 

انصاف را که خصم زبون در مصاف او 

حتی برای دشمنی وی حقیر بود 

می تاخت او به دشمن و من بر لبم شکفت 

اندیشه ای که پیشترم در ضمیر بود :

اغاز سرفرازی گودال کربلا 

در ژرفنا و گودی روز غدیر بود 

خون وفا به تیغ جفا ریخت بر زمین 

وان تشنگی که ماند به جا بی نظیر بود 

با این زبان چگونه تو را می توان سرود 

بی بال کی توان که به معراج پر گشود 

 

 

علی موسوی گرمارودی​