هوای زمستانی شهر

 

باران که ببارد،چتر بهانه ای می شود برای با هم بودن.اما باید کسی باشد که تو را عاشقانه زیر باران تا انتها همراهی کند.وقتی که بند بند وجودت از سرمای این روزگار بلرزد،تو را یک فنجان چای گرم مهمان خود کند.هر سخنش عطر محبت و دوستی با خود داشته باشد.گرمای واژگانش تسلی بخش روح خسته ات باشد.کسی که وجودش میان این همه بی مهری ها و کم لطفی ها غنیمت است.

خدایا،چقدر هوای این شهر سرد و زمستانی است...

 

فاطمه حیدری (رضوان)